در ادبیات مدرن کارآفرینی «استارتاپ» با قدمت کمی که دارد خیلی زود تبدیل به تکیه کلام شد و رو به سوی کهنگی دارد. این مفهوم در پارادایم کارآفرینان مهم‌تر از ملزومات راه‌اندازی یک شرکت نوپا ظهور کرد و موجب شد اهمیت بستر ایجاد یک استارتاپ کمتر مد نظر قرار گیرد. به تازگی در میان محافل کارآفرینان چیزی که باب روز است بحث بسترسازی برای استارتاپ‌هاست که با واژگان «شتابدهنده»، «تسهیل گر» و «سرمایه‌گذار خطر پذیر» تعریف می‌شوند. یک استارتاپ از هر مدل بسته به فراخور توانایی شکل‌گیری دارد.
ایده، مهارت، سرمایه و یک کارآفرین سختکوش می‌تواند متغیرهای اولیه استارتاپ شما باشد. اما در چیدمان این پازل شاید همه قطعه‌ها با هم جور نشود یا قطعه‌ای از دسترس یک کارآفرین دور باشد. در چنین حالتی شاید بشود با یک تفکر راه حل ساز اوضاع را پیش برد و از قطعات کم‌اهمیت چشم پوشید.
اما برای قطعات اساسی کاری که بقای یک استارتاپ در گرو آن است کاری نمی‌توان کرد. به باور صاحبنظران کارآفرینی، سرمایه، تخصص و مهارت شناخت بازار جزو تکه‌های حیاتی پازل استارتاپ‌ها هستند و شتابدهنده‌ها و تسهیل گران، روان سازهای قطعات شکل‌گیری و رشد استارتاپ. در ادامه گفت‌و‌گوی ما را با دکتر سعید زرندی، عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبایی تهران و دکترای مدیریت دولتی گرایش توسعه دانشگاه علامه طباطبایی و کاوه یزدی فرد مدیر اجرایی یک شتابدهنده معروف می‌خوانید.